Weekend czas zacząć

Reality

Jeden dzień z życia Peru.

                           

                           

                           

                           

                            

                           

                           

                           

                            

                           

                            

                           

                            

                            

O północy w Paryżu

"Czasem się zastanawiam, jak ktoś mógłby stworzyć książkę,

obraz, symfonię, czy rzeźbę,

która stanie w szranki z wielkim miastem. 

Nie ma szans. Każda ulica, bulwar jest odmienną formą sztuki.

Gdy pomyślimy, że w oziębłym, brutalnym, pustym wszechświecie

jest Paryż z tymi latarniami.

Na Jowiszu czy Neptunie nic się nie dzieje.

Ale z kosmosu widać te światła,

kawiarnie, ludzi popijających, śpiewających.

Dla nas Paryż to najgorętsze miejsce we wszechświecie."

Nie zgadzam się. Takim miejscem jest Stambuł. Ale trzeba przyznać, że zgrabnie napisane. Brawo panie Allen.

                           

                           

                           

                           

                           

                           

                           

                            

Miasto cudów

Przynajmniej tak chciałby Mendoza. Cudów tam nie doświadczyłem, ale miasto naprawdę robi wrażenie. Jedno z piękniejszych. Trudno się dziwić, że uwodzi nie tylko przygodnych turystów, ale i pisarzy. Do jej kronikarzy należą choćby Artur Perez-Reverte, Andre Malraux, no i oczywiście Carlos Ruiz-Zafon, od którego zaczęła się spowita cieniem wiatru, ponowna moda na Barcelonę.

"(...) lubiłem przebywać w tej dusznej Barcelonie, opustoszałej, buntowniczej, zaludnionej mężczyznami i kobietami o zwykłym wyglądzie, ubranymi byle jak, którzy po zmroku wystawiali na chodnik wiklinowe krzesła i odpoczywali po upalnym dniu, krzycząc do siebie przez ulicę. Panowała atmosfera przyzwolenia i zmysłowości, przesiąknięta zapachem portu i smażonej oliwy, przekształcająca najbardziej banalne czynności takie jak przechadzka, śpiew, sączenie orszady, w coś zdrożnego."

Eduardo Mendoza